Między troską o dobro dziecka, a nadopiekuńczością jest bardzo cienka granica, którą nad wyraz łatwo przekroczyć. Do tego, że nadopiekuńczość względem malucha nie jest wskazana chyba nie trzeba nikogo przekonywać. Prawda? Czy wiesz czym się różni troskliwa matka od nadopiekuńczej? Jakie zachowania są typowe dla tej pierwszej, a jakie dla drugiej? Czy umiesz odróżnić te dwa typy rodzicielstwa? A może chcesz się dowiedzieć jaką matką Ty jesteś dla swojego dziecka? Odpowiedzi na te pytania znajdziesz poniżej – sprawdź koniecznie!
Jak odróżnić nadopiekuńczość od troski?
Główną cechą różniącą te dwie postawy jest sposób wychowywania dziecka. Nadopiekuńcza matka wyręcza malca w jego obowiązkach, a nawet podejmuje za niego decyzje. Zaś matka, która troszczy się o przyszłość dziecka, uczy go samodzielności i odpowiedzialności.
Cechy nadopiekuńczości
Jak już zostało wspomniane, nadopiekuńcza matka wyręcza malca w jego obowiązkach. Odnosi się to również do sytuacji z dnia codziennego. Każdy z nas ma jakieś zadania, powinności i obowiązki – również dzieciaki. Wyrządzasz dziecku krzywdę nawet sprzątając po nim zabawki, targając i pakując jego tornister, dobierając mu znajomych, podejmując za niego decyzje dotyczące wyglądu, wyboru szkoły itp.
Otaczając dziecko zbyt wielkim i grubym płaszczem ochronnym, odcinasz go od prawdziwego świata. Dziecko wyręczane we wszystkich, nawet najmniejszych obowiązkach, nigdy nie nauczy się samodzielności ani odpowiedzialności. Nie dowie się również jak podejmować słuszne decyzje. Będzie pozbawione pewności siebie w kryzysowych sytuacjach, co skutkuje zaburzeniami poczucia własnej wartości.
Nadopiekuńczość rodziców jest jak smycz, która nie pozwala się rozwijać. Dziecko w pewnym momencie przestanie próbować odciąć się od Twojego postępowania i posłusznie podda się Twojemu wychowaniu. Nie znaczy to, że będzie chciało takie być, jedynie stłamsisz jego chęć do wyrażania siebie.
Nastolatkowie, którzy od lat są wychowywani przez nadopiekuńczych rodziców, bardzo często mają złe mniemanie o swoich opiekunach. Myślą, że nie wierzą oni w ich umiejętności, nie ufają im i nie akceptują ich takimi, jakimi są naprawdę. Nierzadko miewają problemy z własną osobowością, są egoistyczni, narcystyczni oraz roszczeniowi.
W pewnym momencie życia taki człowiek dowie się o wszystkich cechach, których nie posiada i zderzy się ze ścianą – odpowiedzialnością za siebie i swoje czyny. Dorośli ludzie, którzy nie zostali wcześniej nauczeni asertywności, samodzielności i zaradności, nie potrafią zatroszczyć się o własne życie i są wykorzystywani przez innych. Takie osoby również uzależniają się od innych, nadal chcą, aby to ktoś inny podejmował wszelkie decyzje. Często wpadają w środowisko osób, które silnie narzucają innym swoje poglądy – subkultury, sekty, wyścig szczurów.
Cechy troskliwości
Troskliwa matka przede wszystkim skupia uwagę na dobru dziecka. Niekoniecznie dba o to czy jej maluch jest najgrzeczniejszym dzieckiem na placu zabaw, a troszczy się o to jakim człowiekiem zostanie w przyszłości. Odpowiedzialna matka największy nacisk kładzie na wykształcenie w dziecku poczucia odpowiedzialności za siebie i swoje czyny. Dba również o to, aby jej potomek wyrósł na osobę samodzielną i zaradną.
Troskliwe wychowanie polega na zachęcaniu dziecka do poznawania świata. Nie możesz odcinać go od tego co jest najważniejsze. Niech dziecko pozna co to znaczy odpowiedzialność. Nie wyręczaj go w obowiązkach, bo nigdy nie nauczy się odpowiadać za swoje czyny. Nawet najprostsze zasady, takie jak sprzątanie zabawek po sobie, na pewno zaowocują w przyszłości!
Zachęcaj dziecko do podejmowania decyzji i działań. Powinnaś je ukierunkowywać w dobrą stronę, ale nie wyręczać we wszystkich wyborach. Pozwól popełnić kilka błędów i wskaż konsekwencje, które się z tym wiążą. Rozmawiaj z dzieckiem o skutkach podejmowanych przez niego decyzji i naucz go słusznie wybierać.
Okazuj przy malcu emocje i dbaj o to, aby ono okazywało je Tobie. To zapewnia odpowiedni rozwój psychiki dziecka. Nauczy się empatii, rozumienia i reagowania na uczucia swoje i innych. Poprawi jego relacje z innymi ludźmi, a także pomoże odnaleźć jego prawdziwą osobowość i cechy charakteru.
Różnice pomiędzy nadopiekuńczym i troskliwym wychowaniem
Cechy nadopiekuńczego wychowania:
- Bierzesz odpowiedzialność za wszelkie działania i zachowania dziecka – „przepraszam za synka” brzmi znajomo?
- Wyręczasz dziecko w nawet najprostszych czynnościach – sprzątanie zabawek, pakowanie tornistra itp.
- Nie pozwalasz dziecku wyrażać własnych opinii, poglądów i emocji.
- Myślisz za niego, narzucasz odgórnie swoje zdanie w każdej kwestii.
- Ściśle zaplanowałaś przebieg jego życia – od narodzin, przez edukację aż do mieszkania u Ciebie po ślubie z Zosią – córeczką Twojej przyjaciółki.
- Krytykujesz wybory i działania dziecka, narzucając swoje rozwiązania.
- Wtrącasz się do wyborów życiowych, które podejmuje.
Cechy troskliwego wychowania:
- Uczysz dziecka odpowiedzialności za swoje zachowanie, tłumaczysz co zrobiło nie tak i jak należy postąpić.
- Dziecko posiada swoje obowiązki, które wykonuje ze zrozumieniem ich znaczenia.
- Dziecko swobodnie wyraża swoje opinie i poglądy oraz bez skrępowania okazuje emocje.
- Jedynie nakierowujesz dziecko na decyzje, ale nie podejmujesz ich za niego.
- Pozwalasz dziecku zaplanować jego życie tak jak ono chce to zrobić – nie wtrącasz się w sfery osobiste, nie narzucasz swoich planów.
- Nie krytykujesz wyborów dziecka, a rozmawiasz o nich i tłumaczysz dlaczego mogą nie być słuszne.
- Pomagasz dziecku podjąć ważne życiowe decyzje, ale ich nie narzucasz.
0 Komentarzy